PL
Jan Józef Ignacy Łukasiewicz (ur. 8 lub 23 marca 1822 w Zadusznikach, zm. 7 stycznia 1882 w Chorkówce) – polski chemik, farmaceuta i przedsiębiorca, wynalazca lampy naftowej, twórca przemysłu naftowego; rewolucjonista i działacz niepodległościowy. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej herbu Łada.
Jako pierwszy na świecie wykorzystał na skalę przemysłową korzyści jakie daje ropa naftowa. Bardzo sprawny organizator, z czasem dorobił się na ropie naftowej dużego majątku. Był również wielkim społecznikiem. Propagował zakładanie sadów, budowę dróg i mostów, szkół, szpitali itd., finansując wiele inicjatyw z własnej kieszeni, walczył z biedą i alkoholizmem w regionie, tworzył kasy zapomogowe i fundusze emerytalne.
Mawiano o nim, że wszystkie drogi w Zachodniej Małopolsce brukowane były guldenami Łukasiewicza. Szeregowi pracownicy nazywali go ojcem Ignacym. Dążył do rozwoju rodzącego się tam przemysłu naftowego nie skupiając go całkowicie w swoich rękach, lecz namawiając i pomagając w tworzeniu również innych firm.
EN
Jan Józef Ignacy Łukasiewicz (Polish pronunciation: [wukaˈɕɛvʲitʂ]; 1822–1882) was a Polish pharmacist and petroleum industry pioneer who in 1856 built the first oil refinery in the world.[1] Among his other achievements were the discovery of how to distill kerosene from seep oil, the invention of the modern kerosene lamp (1853), the introduction of the first modern street lamp in Europe (1853), and the construction of the first world modern oil well (1854).
Łukasiewicz became a wealthy man and one of the most prominent philanthropists in Galicia. Because of his support for the economical development of the region, a popular saying was coined attributing all paved roads to his guldens.