STARY WIADUKT
Pierwszy pociąg wjechał do Chojnic 15 listopada 1871 roku z kierunku Piły.
( 15 listopada 1871 ( data otwarcia ) uruchomiono linię Złotów – Chojnice ( Ustawa Parla-mentu Pruskiego z dnia 17.02.1868 – długość odcinka 50,89 km).
Po otwarciu linii Królewskiej Kolei Wschodniej : BERLIN OSTBAHNHOF – STRAUSEBERG – GU-SOW – WERBIG – KUSTRIN – KIETZ ( Krzyż ) – PIŁA – ZLOTÓW – WIERZCHOWO – CHOJNICE – STAROGARD GDAŃSKI – TCZEW – MALBORK – ELBLAG – BRANIEWO – SWETŁOJE – KALININGRAD, rozkład jazdy przewidywał, że z Chojnic do Piły pociągi wyruszały o godzinie 8.01 i 18.06 , natomiast z Piły pociągi odchodziły do Chojnic o godzinie 7.01 i 17.16, rozkładowy czas jazdy pociągu osobowego z Chojnic do Piły trwał 3 godziny i 6 minut.
Najstarszą linią jest odcinek Złotów – Chojnice, otwarta w dniu 15 listopada 1871 r., a dalej odcinek Chojnice – Zblewo, uruchomiony 15 sierpnia 1873r., nieco później bo 1 listopada 1877 r., otwarto odcinek Chojnice – Człuchów.
Inne linie otwarto: Chojnice – Tuchola – Laskowice – 15 sierpnia 1883 r., Nakło – Więcbork – Chojnice 1 października 1894 r., Chojnice – Lipusz 15 lipca 1902.
Wraz z oddaniem do eksploatacji następnych linii kolejowych, wzrostem przewozów i wprowadzaniem do ruchu nowych serii parowozów (dłuższych i cięższych), a tym samym prowadzenia przez nie dłuższych i cięższych pociągów stacja stała się za krótka. W 1904roku podjęto decyzję o wydłużeniu stacji w kierunku północnym o 200 metrów z jednoczesną zmianą wejścia torów linii Laskowice - Chojnice.
Przez stację Chojnice przebiegała droga w poziomie szyn odgałęziająca się od szosy gdańskiej w kierunku na Tucholę ( dzisiejsza ul. Kasztanowa ).
W czasie rozbudowy stacji pobudowano wiadukt kolejowy (użytowany do dnia dzisiejszego ), drogę prowadzącą do Tucholi odgałęziono od szosy gdańskiej około 150 metrów dalej, przeprowadzono pod nowym wiaduktem i ostrym łukiem połączono za torami z istniejącą drogą do Tucholi, zaś przejazd w poziomie szyn zlikwidowano.
Za wsią Pawłowo wykonano nasypy, wykopy oraz przyczółki pod wiadukty drogowe i kolejowe dla nowo wytyczonego szlaku Silno – Chojnice, , lecz prac tych nie dokończono. Nie podjęto ich także w okresie międzywojennym ani w czasie II wojny światowej.
Przebudowano dla parowozów istniejącą remizę prostokątną 7-mio kanałową na 7-dem stanowisk z przylegającą do niej wieżą ciśnień, warsztatem, kuźnią, wolno stojącym budynkiem administracyjnym oraz obrotnicą dla parowozów.
Dobudowano do istniejących dwóch segmentów hali, trzeci segment a przed 1914r następne dwa segmenty, pobudowano nową 20-to metrową obrotnicę oraz drugą wieżę wodną. Zamurowano wjazdy na kanał 6 i 7 od strony peronu nr 2, rozjazdy przeniesiono o 250m dalej w kierunku Tczewa i wykonano połączenie toru nr 1 i nr 2 z torami hali parowozowni (tj. kanałem 5, 6 i 7 ). Z wieży wodnej zdemontowano pompy parowe a ich miejscu urządzono małą noclegownię dla drużyn parowozowych oraz szatnię dla pracowników warsztatu. Na terenie stacji pobudowano piękną wieżę wodną, która zasilała w wodę obiekty stacji oraz powstającego obok niej osiedla mieszkalnego.
Wszystkie wieże wodne zostały podłączone do nowej stacji pomp którą pobudowano przed wsią Krojanty.
Stan taki dotrwał do 1942 roku, w którym to rozpoczęto kolejną przebudowę stacji.
sródło: http://www.wmtmk.pl/forum/viewtopic.php?t=677
Skrzynka:
Plastikowy pojemnik w srodku logobok+ fanty zamaskuj jak zastałeś :)