Städtlisches Evangelisches Gymnasium (obecnie Zespół Szkół Elektro-Mechanicznych)
Baumgartstraße (obecna ul. Fryderyka Skarbka) z budynkami dawnego gimnazjum ewangelickiego i Reichsbanku. Karta pocztowa z 1906 r. ze zbioru Z.Grosickiego
Budynek został wybudowany na potrzeby miejskiego gimnazjum ewangelickiego (Städtlisches Evangelisches Gymnasium). Gimnazjum to kontynuowało tradycje najstarszej działającej w Legnicy szkoły przy kościele św. Piotra. (Do dziś w budynku przy ul. Św. Piotra 4 zachował się portal tej dawnej szkoły). Informacja o placówce pojawia się w źródłach po raz pierwszy w 1309 r., ale z kontekstu wynika, że działała już od dłuższego czasu.
Nowy budynek szkoły przy Baumgartstraße (obecnie: ul. Fryderyka Skarbka 4) to monumentalna, trójkondygnacyjna budowla wzniesiona w stylu włoskiego renesansu, powstała w latach 1865-1867, kosztem 120000 talarów. Jest on ostatnim dziełem kierownika Miejskiego Urzędu Budowlanego w Legnicy, Otto Kirchnera, który wkrótce przeszedł na emeryturę. Fasadę z głównym wejściem wieńczył herb Legnicy trzymany przez gryfy, poniżej pod gzymsem znajdowała się inskrypcja Sapienti atque eloquenti pietati (mądra i wymowna pobożność), będący cytatem Johannesa Sturma (1507-1589), niemieckiego pedagoga i reformatora szkolnictwa. Uroczyste poświęcenie budynku szkoły odbyło się 15 października 1867 r. w obecności nadburmistrza Alexandra Boecka i przedstawicieli oświaty Prowincji Śląskiej i nowego dyrektora szkoły Karla Güthlinga. Szkoła stała się wkrótce jedną z największych placówek oświatowych w Legnicy. W roku szkolnym 1871/72 uczęszczało tutaj 371 uczniów. W 1909 r. odbyły się w niej uroczystości związane z 600-leciem szkoły. Dokumentuje je wydana w Legnicy publikacja profesora Maximiliana Abichta Das Städtische Gymnasium zu Liegnitz in seiner geschichtlichen Entwicklung von 1309-1909, oraz okolicznościowa karta pocztowa (poniżej), na której uhonorowano dyrektorów placówki: M. Joh. Kartl Gottl. Köhler (1838-1852), dr Eduard Müller (1852-1867), dr Karl Güthling (1867-1889) i dr Wilhelm Gemoll (od 1909 r.).
Budynek był także siedzibą Biblioteki (od 1913 r.) i Archiwum Miejskiego (od 1921 r.).
Od 1952 r. budynek zajmowało Technikum Elektroenergetyczne i Zasadnicza Szkoła Zawodowa, którego pierwszym dyrektorem został Ryszard Pasternak.W 1975 r. do Zespołu Szkół Elektromechanicznych przyłączono Technikum Hutnicze, które od 1964 r. korzystało z budynku przy ówczesnej ul. Lampego 4. Obecnie mieści się w budynku przy ul. Skarbka Zespół Szkół Elektromechanicznych w Legnicy.
Źródła:
Abicht M., Das Städtische Gymnasium zu Liegnitz in seiner geschichtlichen Entwicklung von 1309-1909, Liegnitz 1909
Humeńczuk G., Legnica około 1900 roku, Legnica 2004
Zum Winkel A., Die Stadt Liegnitz seit der Einführung der Städteordnung im Jahre 1809 [Bd.1], Liegnitz 1913