Za czasów carskich w Spale nie było kościoła ani cerkwi. Po pierwszej wojnie światowej gospodarzem Spały został Stanisław Wojciechowski, prezydent RP w latach 1922-1926. To on był pomysłodawcą wzniesienia kościółka w miejscu po zburzonych carskich koszarach. Projekt i budowę kościoła zlecono architektowi, Kazimierzowi Skórewiczowi (1866-1950), pełniącemu wówczas funkcję Kierownika Zarządu Gmachów Reprezentacyjnych w Ministerstwie Robót Publicznych. Podczas wmurowania kamienia węgielnego w dniu 9 czerwca 1923 roku powstał "Akt założenia kamienia erekcyjnego kaplicy w Spale", w którym czytamy: "Roku Pańskiego 1923, pontyfikatu papieża Piusa XI roku trzeciego, założona została przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Stanisława Wojciechowskiego kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Korony Polski w Spale, Archidiecezji warszawskiej, zarządzanej przez kardynała Alexandra Krakowskiego arcybiskupa. Projekt sporządził, kaplicę budował Kazimierz Skórewicz, architekt. Poświęcenia fundamentów w dniu 9 czerwca dokonał kapelan prezydenta Rzeczypospolitej prałat Marian Tokarzewski."
Konsekracja kaplicy odbyła się w sierpniu 1923 roku. Dokonał jej prymas Edmund Dalbor. W zamierzeniu zleceniodawcy kaplica wybudowana w centrum carskiej osady myśliwskiej miała być nie tylko prywatną kaplicą głowy państwa polskiego ale miała też z symbolizować polską obecność w tym historycznym miejscu.