Wiatrak posadowiony jest na murowanym fundamencie na planie krzyża greckiego. Na nim spoczywa podstawa wiatraka – „kozioł”, którego najgrubsza belka – „sztember” – sięga sufitu drugiej kondygnacji i łączy się z naważniejszą belką młynu wietrznego – „mącznicą”. Na niej wyryta jest data bodowy wiatraka – 1 7 9 5. „Mącznica” wraz z „pojazdami” i „siodłem” dźwiga konstrukcję wiatraka. Wsztstkie ściany są do nich podwieszone za pomocą słupów i rygli. Taka konstrukcja umożliwiała obracanie wiatraka wokół jego osi (sztembra) w celu ustawienie śmigieł na wiatr. Wystarczył do tego wół, koń lub kilku mężczyzn, którzy ciągnęli rozkładany dyszel. Ściana nawietrzna i dach pokryte są gontem, pozostałe ściany – deskami. Również kozioł wiatraka obudowano deskami.
Na najwyższej kondygnacji zachowało się koło paleczne, które przenosi napęd śmigieł na koła młyńskie. Dodatkowy mechanizm napędzał również drugi, mniejszy zestaw kół młyńskich.
Kesz znajduje się 15 cm nad ziemią - od strony ulicy rośnie dorodna robinia ;)