Budynek łączy elementy historyzmu z zastosowaniem form budownictwa drewnianego. Obiekt wraz z ponad półhektarowym otoczeniem ogrodowym i drzewostanem wpisany został do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.
W publikacji „Pałace i wille podmiejskie Krakowa” wydanym w 2007 r. przez Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, dr Beiersdorf zaliczył willę w Zabierzowie do kilkudziesięciu najcenniejszych zabytków budownictwa willowego powstałych w ostatnich dwóch wiekach w okolicach Krakowa. Pisze tam:
„Jest to bardzo efektowna budowla, nieregularna, wieżowa, zbudowana ze zróżnicowanego i wielobarwnego materiału jurajskiego: wapienia, cegły i drewna (…). Z okien i tarasu willi rozciąga się widok na krajobraz jurajski, z doliną Rudawy na pierwszym planie”.
Znakomity polski architekt Jan Sas Zubrzycki mieszkał w Krakowie w domu przez siebie zaprojektowanym i zbudowanym przy al. Słowackiego 7. W latach 1900-1912 pracował w Magistrackim Urzędzie Budownictwa na stanowisku I Cywilnego Architekta. W 1900 r. zaprojektował dla siebie wiejską rezydencję w Zabierzowie, oddalonym od Krakowa o kilkanaście kilometrów. Wybrał półhektarową działkę na stoku, z widokiem na rzekę Rudawę. Ta okazała rezydencja została ukończona i poświęcona w lipcu 1901 r.
Sas Zubrzycki bardzo lubił Zabierzów, całymi godzinami chodził po okolicy ze szkicownikiem, dokumentował wszystkie przydrożne kapliczki i krzyże. Gdy tylko obowiązki zawodowe mu na to pozwalały, pakował całą rodzinę do dorożki i wszyscy jechali do tego domu. Duszą towarzystwa w czasie tych rodzinnych spotkań była jego siostra, Jadwiga z Zubrzyckich Strokowa, znana bardziej jako Jadwiga z Łobzowa, działaczka społeczna, nauczycielka, autorka ponad 100 tomików wierszy i prozy. To ona wraz z Adamem Asnykiem założyła pierwszą w Polsce czytelnię Towarzystwa Szkoły Ludowej.
Zabierzowska willa przestała tętnić życiem w 1912 r., bo Jan Sas Zubrzycki został mianowany profesorem w Katedrze Historii Architektury i Estetyki na Politechnice Lwowskiej. We Lwowie kupił okazałą willę i do Zabierzowa wpadał od czasu do czasu, a domem opiekował się zarządca, który tu zamieszkał wraz z rodziną.
W 1935 r. Jan Sas Zubrzycki umiera i willę dziedziczy jego córka Łucja, która też mieszka we Lwowie i nie ma czasu na dojazdy do Zabierzowa. Dlatego w 1937 r. wraz z mężem podejmują decyzję o sprzedaniu tej posiadłości. Willę w Zabierzowie kupuje Henryk Kozioł z Warszawy. Willa jest zbyt duża dla jednej rodziny i Koziołowie podnajmują pomieszczenia. W czasie wojny mieszka tu bardzo dużo rodzin wysiedlonych z Warszawy – Kreczmarowie, Dzięgielewscy, Dudowie i inni.
Po wojnie willa znowu tętni życiem, aż do czasu, gdy dziedziczy ją jeden z wnuków Koziołów, który swoją karierę, jak można wierzyć okolicznym mieszkańcom, związał z Urzędem Bezpieczeństwa i potem SB. Od czasu jego kontaktów z tymi organami w willi zaczęły się awantury, bijatyki, popijawy, w czasie libacji gospodarz wyrzucał meble przez okno, często interweniowała milicja. Gdy zginął w wypadku samochodowym, rodzina sprzedała rezydencję Marii i Pawłowi Gilarskim, którzy pojawiali się tu bardzo rzadko. Opiekę nad willą powierzyli sąsiadom, którzy karmili dwa duże psy pilnujące rezydencji.
W lipcu 1992 r. Gilarscy rozpoczęli negocjacje w sprawie sprzedaży willi z Niemcem Paulem Roglerem i jego pełnomocnikiem w Polsce Pawłem Grasiem, reprezentującymi Towarzystwo Gospodarcze Agemark z siedzibą w Tychach przy ul. Czereśniowej. W dniu 21 lipca obydwie strony dogadały się co do ceny, została zawarta umowa i firma z Tych nabyła posiadłość w Zabierzowie wraz z półhektarowym ogrodem.
Zabierzów, ul. Krakowska 149 - willa murowano-drewniana z 1901 roku (zabytek nr A-713 i A-425/M z 22.07.1996)
Prosimy o ostrożne podejmowanie, ruchliwa ulica i sporo przechodniów.