1 listopada 1918 roku, wraz z rozbrajaniem wojsk austriackich, w garnizonie rzeszowskim rozpoczęto równoczesne formowanie pułku piechoty Ziemi Rzeszowskiej. Jego kadrę mieli stanowić Polacy – byli oficerowie austriaccy. Z niegdysiejszych członków POW i ochotników sformowano 1 batalion. Dodatkowo, z końcem listopada wrócił do Rzeszowa austriacki 40 p.p. składający się z żołnierzy polskich i wzmocnił stan osobowy nowoformowanej jednostki. Pierwszym jej dowódcą został major Stanisław Elgas, oficer austriacki ożeniony w Rzeszowie z córką znanego fotografa Edwarda Janusza.
Z końcem roku 1918 pułk zreorganizowano tworząc z niego dwa pułki: 1 i 2 pułk piechoty Ziemi Rzeszowskiej. Wkrótce przemianowano je na: 14 i 15 pułk piechoty by ostatecznie nadać im nazwę: 17 i 18 pułku piechoty.
Niedługo po sformowaniu żołnierze nowego pułku piechoty wzięli udział w obronie Lwowa, w składzie Grupy ppłk. Michała Tokarzewskiego-Karaszewicza i w walkach na froncie ukraińskim. W sierpniu 1920 roku pułk odjechał pod Lwów gdzie we wrześniu stoczył zacięte walki w rejonie Krasne-Gołogóry-Stanibaby. Stracił przy tym około 300 żołnierzy (zabitych i rannych).
Działania bojowe oddział zakończył jesienią 1920 r., a 26 grudnia, pod dowództwem majora Jana Pawłowskiego, powrócił do Rzeszowa. Jego żołnierzy rozlokowano w poaustriackich koszarach przy ul. Langiewicza, a także przy placu Kilińskiego i ulicy Lwowskiej (rusznikarnia i magazyny). Warsztaty pułku umieszczono przy ul. Reformackiej. Przy tejże ulicy, żołnierze pułku wyremontowali i przywrócili do celów kultu znajdującą się tam świątynię poreformacką, zamienioną przez Austriaków na magazyny. Z czasem została ona kościołem garnizonowym (obecny Kościół Garnizonowy pw. Matki Boskiej Królowej Polski).
Pułk dysponował dwoma placami ćwiczeń na terenie Baranówki i Słociny. Strzelania z broni ręcznej odbywano na strzelnicy garnizonowej, a z broni ciężkiej (moździerzy, granatników i ckm-ów) na poligonie w Nowej Dębie. Po demobilizacji i zmianach organizacyjnych jednostka weszła w skład 24 Dywizji Piechoty i podlegała DOK X w Przemyślu. Chociaż w latach dwudziestych korpus oficerski pułku wywodził się z dawnej armii rosyjskiej, austriackiej i byłych Legionów, to już w latach trzydziestych większość kadry stanowili wychowankowie polskich szkół wojskowych.
W 1921 roku przy pułku założono Klub Sportowy 17 pp z reprezentującymi go sekcjami: szermierczą, pływacką, jazdy konnej i piłki nożnej. Na potrzeby nowopowstałego klubu wybudowano stadion sportowy wraz z trybunami. 9 października 1924 na boisku sportowym na Przybyszówce (obecnie dzielnica Rzeszowa) szef Sztabu Generalnego generał dywizji Stanisław Haller, w imieniu Prezydenta RP, wręczył podpułkownikowi Ignacemu Oziewiczowi sztandar jednostki.
12 lutego 1933 roku K.S. 17 p. p. dokonał fuzji z K.S. „Resovia” przyjmując tym samym nazwę: Wojskowo-Cywilne Towarzystwo Sportowe „Resovia”. Ówczesny dowódca 17 p.p. ppłk W. Siuda został wiceprezesem nowego zrzeszenia sportowego. W tym czasie klub dysponował, co było na owe czasy rzadkością, trzema stadionami: przy ulicy Langiewicza, przy ul. Konarskiego i przy ul. Krakowskiej.
Święto pułkowe (ustanowiono je w 1934 roku) wypadało 4 czerwca, w rocznicę krwawych walk rzeszowskiej formacji nad Berezyną (nad Berezyną w Napoleon czasie powrotu spod Moskwy, w 1812 roku, stoczył bitwę, która pozwoliła mu na wycofanie za rzekę armii francuskiej i marsz na Wilno. W setną rocznicę tych wydarzeń, Rosjanie w miejscu bitwy wystawili carowi Mikołajowi pomnik, który oficerowie I batalionu 17 p.p. zburzyli). Na patrona pułku przyjęto Marcina Borelowskiego (jednego z dowódców powstania styczniowego).
Rozkazem MSW z roku 1930 17 p. p. zaliczono do I typu pułku piechoty (tzw. „normalnego”). W każdym roku zasilało go około 610 rekrutów. Stan osobowy pułku wynosił 56 oficerów oraz 1500 podoficerów i szeregowców.
Pułk zakończył swoje istnienie wraz z Drugą Rzeczpospolitą. Działania wojenne przerwał 19 września 1939 r. w Brzuchowicach nieopodal Lwowa.
Źródło:
http://www.rzeszow.pl/miasto-rzeszow/historia/z-dawnego-rzeszowa
http://www.rzeszow.pl/miasto-rzeszow/historia/rzeszowskie-historie-i-historyjki/17-pulk-piechoty