Pierwsza informacja o kościele w Ochabach pochodzi ze spisu świętopietrza z 1447. W okresie Reformacji przeszedł w ręce luteran. 15 kwietnia 1654 specjalna komisja przywróciła kościół katolikom. Według protokołu wizytatorów biskupich z 1679 kościół był drewniany, wspomina też dzwonnicę z dwoma dzwonami. Zapewne powódź zniszczyła pierwszy kościół, na miejsce którego wzniesiono kolejny, położony nieco wyżej, również drewniany w 1687, opisany przez wizytatora biskupiego w 1688. Do kościoła przylegać miała dzwonnica z trzema dzwonami, otoczony był sobotami, a zwieńczony był wieżyczką. Kościół ten stał się parafialnym w 1785. Obecny kościół murowany wybudowany został w latach 1807-1810. W 1814 zakupiono organy. W trakcie I wojny światowej skonfiskowano dzwony na cele wojenne, natomiast podczas II wojny światowej, 8 kwietnia 1945 budynek kościoła został wysadzony przez wojska niemieckie. W latach 1946-1948 kościół wraz z wieżą został odbudowany. Uroczystej konsekracji dokonano 26 września 1996. W 2007 przeprowadzono remont i malowanie wnętrzą kościoła. W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Marcina, z kolei w ołtarzach bocznych znajdują się obrazy św. Józefa, Matki Boskiej Szkaplerznej (renowacja w latach 2001-2005).
Inne bliskie obiekty warte odnotowania i zobaczenia:
- Murowana plebania kościoła parafialnego p.w. św. Marcina nr 51 ul. św. Marcina 18 w Ochabach z 1901 r.
- Murowana kapliczka przy domu na ul. św. Anny 28 w Ochabach z połowy XIX w.
- Kamienny krzyż przydrożny na skrzyżowaniu ul. Głównej i ul. Dębowieckiej w Ochabach z 1882 r. ufundowany przez Josefa Sodzawicznego
Coś o Ochabach:
Przypuszczalnie początek historii wsi Ochaby sięga pierwszej połowy XII wieku, ale dopiero z 1305 r. pochodzi pierwsza historyczna wzmianka o jej istnieniu. Odnajdujemy ją, w spisie wsi składających dziesięcinę Biskupstwu wrocławskiemu, gdzie obok innych wsi, Ochaby zostały wymienione jako wieś wówczas uboga, często nękana powodziami i wylewami Wisły. Ochaby wchodziły w skład Księstwa Cieszyńskiego jako wieś szlachecka. W dokumencie z 1392 r. odnotowano nazwę Ochab Małych – zwanych też Ochabcze (Ochabce), które obok Ochab Wielkich tworzyły odrębną wieś. Przypuszczalnie uprzednio wieś została podzielona w drodze sprzedaży, czy nadania albo zastawu. Do 1653 r. Śląsk Cieszyński pozostawał we władaniu książąt z rodu Piastów. Ostatnią z nich była Elżbieta Lukrecja. Po jej bezpotomnej śmierci Księstwo Cieszyńskie przeszło na austriackich Habsburgów, którzy z dóbr książęcych utworzyli tzw. Komorę Cieszyńską.