Potrzeba budowy szpitala w Dzierżoniowie zaowocowała w latach 50. XIX w. przeprowadzoną wśród mieszkańców dobrowolną składką na jego rzecz. Obiekt, oddany do użytku 18 V 1855 r., jako szpital ewangelicki, został zaprojektowany i zbudowany przez firmę pochodzącą z Niemczy. Było to dość nietypowe, ponieważ z reguły projekty większych budynków publicznych wykonywane były przez uznanych architektów z Berlina, Wrocławia i innych większych ośrodków. Głównym projektantem był ówczesny właściciel firmy, mistrz murarski August Bernhardt. Frontowa fasada pierwotnie była symetryczna, o trzech ryzalitach ze schodkowymi szczytami, między którymi na dwóch kondygnacjach umieszczone zostały dwuprzęsłowe krużganki. Symetria fasady została złamana przez dostawioną z boku kwadratową wieżę mieszczącą klatkę schodową. Szpitalowi nadano nazwę „Betania”. Miał przyjmować wszystkich chorych, bez względu na wyznanie. Początkowo był jedynie pod opieką zakonu joannitów, na ich własność przeszedł 1 VII 1862 r. Widoczną pozostałością po zakonnikach są umieszczone na elewacjach krzyże maltańskie - symbol zakonu. Prawdopodobnie pierwotnie były one białe na czerwonym tle.
Powyższy opis pochodzi z książki „Dzierżoniów w obrazie i słowie”, Piotr Kmiecik, Anna Grużlewska.
Weź coś do pisania / Take something to write (BYOP)