Idea budowy gmachu sądu zaczęła być rozważana w lokalnej prasie pod koniec lat 90. XIX w. Po wymianie oficjalnej korespondencji Ministerstwo Sprawiedliwości wyraziło stosowną zgodę, sugerując jednocześnie budowę w bezpośrednim sąsiedztwie gmachu więzienia. Prace budowlane przy tym zespole rozpoczęły się około 1900 r. Budynki przy ul. Ząbkowickiej oddano ostatecznie w 1903 r. Projekt wykonano na bazie szkiców, przygotowanych przez zatrudnionego w Ministerstwie Robót Publicznych tajnego nadradcy budowlanego Saala.
Od frontu usytuowany został budynek sądu, zaprojektowany w sposób dość typowy dla takich obiektów z końca XIX w. Otrzymał elewacje z czerwonej cegły, z centralnie umieszczonym ryzalitem, zawierającym wejście główne. W głębi działki znalazł się budynek więzienia, budynek mieszkalny dla pracowników i budynki gospodarcze. Budynek więzienia został zaprojektowany na planie krzyża. Wewnątrz przewidziano cele dla stu mężczyzn i dwudziestu kobiet, oraz pomieszczenia służbowe dla czterech policjantów. Budynek mieszkalny, umieszczony za budynkiem sądu, po zachodniej stronie działki, zawierał mieszkania dla starszego nadzorcy i nadzorcy. Dekoracją malarską wnętrz budynku, w tym secesyjny fresk przedstawiający Temidę nad drzwiami sali sądowej, wykonał bielawski malarz Oscar Anders. Zdobiona jest głównie reprezentacyjna klatka schodowa, której dekoracje harmonijnie dopełniają elementy stalowych balustrad i latarni, oraz kamieniarki. Z nielicznymi przeróbkami zachowała się ona do dzisiaj.
Powyższy opis pochodzi z książki „Dzierżoniów w obrazie i słowie”, Piotr Kmiecik, Anna Grużlewska.
Weź coś do pisania / Take something to write (BYOP)