Parafia p.w. Św Doroty w Markowej
Pierwsza wzmianka o miejscowości Markowa pochodzi z roku 1384 i została zapisana w dokumencie legata papieskiego Demetriusa, który to akt zatwierdzał nadanie dziesięciny dla Kapituły Katedralnej Przemyskiej, Markowa wyliczona obok innych miejscowości we wspomnianym nadaniu musiała zatem być już parafią. Założyciel, ani dokładny czas powstania parafii nie jest znany. Za fundatorów powszechnie uważa się właścicieli dóbr łańcuckich – rodzinę Pileckich. Następnie, na krótko wieś przejął Stanisław Stadnicki zwany „Diabłem Łańcuckim”, a od roku 1623 Markowa weszła w skład dóbr Konstantego Korniakta – pana na Żurawicy i Białobokach, który odnowił fundację parafialną. Niestety ten nowy przywilej zaginął podczas pożaru spowodowanego napadem Tatarów. Spalony (lub co najmniej mocno nadpalony) przez nich drewniany kościół został odbudowany w 1676 roku z pomocą ówczesnego właściciela Markowej Franciszka Korniakta.
W 1904 roku po rozbiórce starego, drewnianego kościółka przystąpiono do budowy nowej okazałej świątyni na kamiennych fundamentach. 6 sierpnia tegoż roku miało miejsce poświęcenie i wmurowanie kamienia węgielnego. Nowa świątynia pw. św. Doroty została konsekrowana przez bp. Karola Fischera w dniu 25 czerwca 1910 roku. Staraniem ks. Tryczyńskiego wybudowano jeszcze wikarówkę oraz dom parafialny tzw. „Ognisko”, dla założonego wówczas Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży (budynek ten odebrany parafii w czasach komunistycznych po przebudowie pełni obecnie rolę biblioteki).
źródło: oficjalna strona parafii
Zachęcam do zapoznania się z obszerniejszą historią Kościoła oraz zwiedzenie wnętrza.
Kesz: pet ukryty w zieleni