Łódzkie Rezydencje #30 - Pasaż Meyera Virtual Cache

POLSKI OPIS

O WŁAŚCICIELACH
Ludwik Meyer urodził się 16 maja 1841 roku we Wrocławiu w rodzinie mieszczańskiej (ojciec był krawcem). Po przybyciu do Łodzi w latach 50. XIX wieku uczył się w szkole średniej, a praktyki odbywał w domach handlowych i przedsiębiorstwach przemysłowych. W 1865 roku rozpoczął pracę w fabryce Edwarda Hentschla przy ul. Piotrkowskiej 72 jako dysponent (kierownik). Tam poznał Juliusza Kunitzera (syna tkacza).

Meyer i Kunitzer z czasem przejęli zarządzanie firmą Hentschla. W 1869 roku Ludwik Meyer poślubił córkę właściciela firmy – Matyldę Hentschla, a kilka miesięcy później Juliusz Kunitzer ożenił się z siostrą Meyera – Agnes (Agnieszkę). W 1875 roku Meyer i Kunitzer stali się właścicielami firmy swojego dawnego pryncypała i nowej osady fabrycznej na Widzewie (farbiarnia i suszarnia), a od 1879 r. nastąpiła wymiana udziałów w przedsiębiorstwach, w wyniku której Ludwik Meyer przejął fabrykę przy ul. Piotrkowskiej 72, a Juliusz Kunitzer zakład na Widzewie.

Brak możliwości rozbudowy szybko rozwijającego się przedsiębiorstwa na działce przy ulicy Piotrkowskiej 72 róg Krótkiej (obecnie ul. Traugutta) sprawił, że pod koniec lat 70. przeniósł swój zakład. Nowa fabryka została wzniesiona w osadzie leśnej zwanej „Mania”, na zachód od Łodzi, przy szosie srebrzyńskiej (obecnie Polesie Konstantynowskie). Dotychczasowy budynek fabryki został w 1888 przebudowany na hotel „Grand”.

Meyer był komendantem Łódzkiej Straży Ogniowej Ochotniczej oraz współzałożycielem łódzkiego oddziału Rosyjskiego Czerwonego Krzyża i wieloletnim jego prezesem. Od 1880 r. był radcą miejskim. W 1901 roku Meyer wycofał się z działalności przemysłowej i osiadł w majątku Brus – położonym na zachód od Łodzi, w niewielkiej odległości od fabryki „Mania”. Na terenie majątku założył cegielnię i wapniarnię. Do dziś zachowała się tam drewniana willa Meyera.

W 1884 roku został odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy za gorliwość okazaną przy dziele budowy cerkwi św. Aleksandra Newskiego w Łodzi, a w październiku 1888 r., jako kurator miejskich szkół elementarnych, otrzymał Order Świętej Anny II klasy.

Z Matyldą miał córkę Zofię Meyer, żonę jednego z najbardziej znaczących łódzkich fabrykantów – Alfreda Biedermanna seniora, która zmarła przy porodzie drugiego syna w 1895 roku.

Zmarł 22 stycznia 1911 roku w majątku na Brusie i spoczywa wraz z żoną w kwaterze rodzinnej na cmentarzu ewangelickim przy ul. Ogrodowej w Łodzi, gdzie najpierw została pochowana córka Zofia.
 

O PASAŻU
Ul. Moniuszki jest bardzo krótka (zaledwie 300m i 11 numerów), ale za to bardzo bogata w architektoniczne perły, których właścicielem był jeden człowiek - Ludwik Meyer. Meyer w latach 80. XIX w. nabył od miasta działkę położoną od ul. Piotrkowskiej do ul. Sienkiewicza (dawniej ul. Dzika). Zaczął na niej stawiać wspaniałe wille, których projekty przypisywane są Hilaremu Majewskiemu, ale przypuszczalnie właściwym projektantem był Juliusz Jung. Sama ulica tj. Pasaż Meyera stał się prywatny, zagrodzony szlabanami.

Meyer liczył na to, że stolica guberni zostanie przeniesiona z Piotrkowa Trybunalskiego do Łodzi i postanowił, że wybuduje domy, które staną się siedzibą carskich władz. Zgodę magistratu na wytyczenie ulicy uzyskał w maju 1885 roku .Jednakże przenosin nie było, a inwestor został z prywatnym pasażem, pustymi budynkami i dużymi długami w bankach. Aby wybrnąć z kryzysu zaczął wynajmować wille łódzkiej elicie m.in. Henrykowi Elzenbergowi (adwokat, założyciel "Dziennika Łódzkiego"), Zygmuntowi Jarocińskiemu (łódzki fabrykant).

Meyer był jak na swoje czasy nowoczesny. Budując swój pasaż wyposażył go w sieć gazową, wodociągową i elektryczną.

Swą "małą elektrownię" umieścił w podziemiach kamienicy pod nr 3. Od 1887 roku pasaż był pierwszą ulicą z oświetleniem elektrycznym. Każdy dom i ogród oświetlony był światłem elektrycznym. Jezdnię wyłożono drewnianą kostką brukową (na której koła powozów czyniły mniejszy hałas niż na bruku kamiennym), zaś chodniki – płytami piaskowca.

W 1905 lub 1906 roku pasaż Meyera przeszedł pod zarząd miasta (właściciel przekazał go nieodpłatnie) i stał się ulicą publiczną. Do 1937 roku ulica została podłączona do miejskiej sieci kanalizacyjnej, w tym samym roku zmieniono nawierzchnię jezdni na asfaltową. W latach 1948–1975 na parterze kamienicy pod numerem 2 mieściła się prywatna kawiarnia „Honoratka” – miejsce spotkań łódzkiej bohemy (głównie filmowców i studentów Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej).
 

Moniuszki 4 - rezydencjonalna willa Ludwika Meyera

Wzniesiona w roku 1885. Był to pierwszy budynek wybudowany dla Meyera, w którym Ludwik mieszkał do 1901 roku. W 1903 r. właścicielem obiektu był Bank Wołżańsko Kamski, a od 1936 roku Łódzki Spółdzielczy Bank Dyskontowy.

Willę zbudowano na planie litery L, z małym wewnętrznym dziedzińcem do którego prowadzi sień przejazdowa od południa. Budynek był bogato zdobiony w stylu neorenesansowym. Willa otoczona była okazałym ogrodem, w którego miejscu wybudowano w latach 30. XX wieku zachowany do dziś gmach Polskiej YMCA.
 

Moniuszki 5 - willa Trianon

Wzniesiona w roku 1887 w stylu neorenesansowym. Przez lata willa zmieniała właścicieli. W roku 1903 należała do Szymona i Guty Zakheimów, którzy stworzyli w niej pracownię fotograficzną. Następnie w latach 30. XX w. znajdował się w niej związek łódzkich dziennikarzy. W roku 1938 budynek powrócił w ręce spadkobierców Zakheimów. Lata 50. XX w. to umieszczenie z zabytkowej willi Przychodni Matki i Dziecka.

W "Trianonie" swoje atelier i pracownię miał Bronisław Wilkoszewski nazywany "łódzkim Canaletto".
 

Moniuszki 6/8 - Izba Rzemieślnicza

Wzniesiona w roku 1887. Są to de facto dwie wille połączone łącznikiem, z wewnętrznym dziedzińcem i otoczeniem ogrodowym. Są one bliźniacze do budynków pod numerem 7/9.

W 1903 roku część o numerze 6 nabył Edward Herbst, w 1904 nabył Stanisław Jarociński. W 1920 miała miejsce odbudowa po pożarze. Neorenesansową willę pod numerem 8 w 1908 zakupił Azowsko-Doński Bank Handlowy, a w 1937 Izby Rzemieślnicza w Łodzi.
 

Moniuszki 7/9 - zabytkowa willa Ludwika Meyera

Wzniesiona w roku 1887. Ta podwójna willa jest lustrzanym odbiciem budynków spod numerów 6/8.

W latach 1888–1892 mieściła się tutaj redakcja „Dziennika Łódzkiego”. Część pod numerem 7 w 1903 nabyli Dwojna i Hilary Littauer, a w 1911 Sara i Leonard Landsberg. W 1948 została razem z nr 9 sprzedana łódzkiej Radzie Narodowej i były użytkowane jako poradnia przeciwgruźlicza i Wydział Zdrowia.

Część pod nr 9 w 1903 nabyli Ruchla i Józef Friedman, a w 1914 Mojżesz Hirszberg.
 

Moniuszki 10 - Kamienica Ludwika Meyera

Wzniesiona w roku 1886 prawdopodobnie według planów architekta Hilarego Majewskiego z przeznaczeniem na siedzibę Poczty Głównej oraz mieszkania dla jej pracowników. Placówkę pocztowo-telegraficzną funkcjonującą w budynku od 1 lipca 1886 roku z przyczyn niefunkcjonalności budynku przeniesiono w roku 1903 do nowego obiektu wybudowanego przy zbiegu ulic Tuwima i Kilińskiego.

W roku 1908 kamienica została kupiona przez przemysłowca Salomona Danzigera. Dwa lata później właściciel przebudował budynek zmieniając również jego styl architektoniczny. Po tych „zabiegach” miał pełnić funkcję kamienicy czynszowej. W kolejnych latach nadbudowano kolejną kondygnację. Przed 1914 r. w budynku miały swoje siedziby: Handlowo-Przemysłowe Towarzystwo Wzajemnego Kredytu oraz Towarzystwo Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych. W okresie międzywojennym w oficynie kamienicy funkcjonowała firma Stanisława Förstera. We frontowym zaś budynku Spółdzielczy Bank Udziałowy w Łodzi oraz agencja ubezpieczeniowa M. Marbera.
 

PASAŻ DZIŚ
W 2014 roku władze miasta podjęły decyzję o rewitalizacji ulicy, przekształceniu jej w tzw. podwórzec miejski i zaadaptowaniu willi „Trianon” pod numerem 5 i sąsiadującej z nią kamienicy pod numerem 3 dla potrzeb „Mediateki” – centrum multimedialnego połączonego z biblioteką (multiteki). Ponadto zaplanowano utworzenie południkowego połączenia ul. Moniuszki z ul. Tuwima poprzez przebicie kwartału ulic między willą „Trianon” a willą pod numerem 7/9. Rewitalizacja trwa.

W 2015 roku ulica została uznana pomnikiem historii, a zespół urbanistyczny ulicy jest wpisany do rejestru zabytków.
 

Moniuszki 4 - rezydencjonalna willa Ludwika Meyera

W 1978 została przekazana Zjednoczonym Przedsiębiorstwom Rozrywkowym, a w 1980 Urzędowi Pocztowo-Telekomunikacyjnemu. W 1990 nabyła ją Poczta Polska. W latach 1991-1996 przeszła remont i adaptację wnętrz.
 

Moniuszki 5 - willa Trianon

W latach 50. XX w. to umieszczono w zabytkowej willi Przychodnię Matki i Dziecka.
Obecnie w willi mieśći się Mediateko Memo. Jest to otwarta w 2022 roku nowoczesna biblioteka. W obiekcie znajdują się m.in.: studio nagrań dźwięku i montażu, sala gamingowa z symulatorem wyścigowym i lotu oraz sala z klockami LEGO.

Podczas remontu odtworzono dwa balkony na bocznych ryzalitach oraz portyk z czterema kolumnami zwieńczony balustradą.
 

Moniuszki 6/8 - Izba Rzemieślnicza

Mieściła się tam siedziba Banku Spółdzielczego Rzemiosła, Izby Rzemieślniczej w Łodzi oraz pubu „Z innej beczki” (wcześniej „Rolling Stone”); w sąsiedztwie willi pod numerem 8 znajduje się pomnik-popiersie Jana Kilińskiego, odsłonięty w 1984 roku, autorstwa mistrza sztukatora Mieczysława Janickiego z łódzkiej Pracowni Robót Sztukatorskich „Arkady”. Od 1937 do 2017 roku właścicielem obu nieruchomości była Izba Rzemieślnicza w Łodzi.

W 2018 roku willę kupił i obecnie remontuje Jacek Ciepłucha, prezes firmy Quantum (która jest właścicielem Willi Schreera). Zapowiada, że w odnowionej rezydencji znajdą się biura, apartamenty i restauracja z wyjściem na ogród. Prace remontowe mają potrwać do końca 2023 i pochłoną ponad 10 mln zł.
 

Moniuszki 7/9 - zabytkowa willa Ludwika Meyera

W latach 2010-2011 willa przeszła generalny remont i swe wnętrza udostępnia Wojewódzkiemu Urzędowi Pracy.

Na ścianie willi znajduje się odsłonięta w maju 1962 roku tablica upamiętniająca mieszkającą tam w latach 1949–1961 prof. dr med. Jadwigę Szustrową, zasłużoną w walce z gruźlicą na terenie Łodzi.
 

Moniuszki 10 - Kamienica Ludwika Meyera

W latach 1946-1956 w budynku znajdował się Wojskowy Sąd Rejonowy w Łodzi. Większość ówczesnych rozpraw odbywających się w gmachu kończyło się wyrokami śmierci lub wieloletnim więzieniem. O tej minionej historii informuje pamiątkowa tablica, znajdująca się na budynku od strony ul. Moniuszki.
 

W FILMIE
Ulica Stanisława Moniuszki wielokrotnie służyła jako plener filmowy – realizowano na niej zdjęcia m.in. do następujących filmów fabularnych i seriali telewizyjnych:

• Kalosze szczęścia (1958) w reż. Antoniego Bohdziewicza – Honoratka „grała” monachijski zakład pogrzebowy Hansemanna
• Zezowate szczęście (1960) w reż. Andrzeja Munka – ulica pojawia się w śnie Jana Piszczyka
• Ich dzień powszedni (1963) w reż. Aleksandra Ścibora-Rylskiego
• serial Stawka większa niż życie (1967) – odc. 5 pt. Ostatnia szansa w reż. Andrzeja Konica – sceny w kawiarni „Honoratka”, w filmie pod nazwą „Café Mocca”
• film i serial Ziemia obiecana (1974, 1975) w reż. Andrzeja Wajdy – scena przejścia konduktu żałobnego po śmierci Hermana Buchholza (na czas jej realizacji fragment ulicy wyłożono kostką brukową, ukrywając pod nią współczesną nawierzchnię asfaltową)
• Aktorzy prowincjonalni (1978) w reż. Agnieszki Holland – gmach YMCA (w okresie realizacji zdjęć Pałac Młodzieży im. Juliana Tuwima) „odgrywał” rolę prowincjonalnego teatru
• serial Kariera Nikodema Dyzmy (1980) w reż. Jana Rybkowskiego i Marka Nowickiego – przy ulicy znajdowało się mieszkanie Nikodema Dyzmy, obok kawiarni „Honoratka” – wejście do Banku Żywności, w którym pracował, zaś pod numerem 1 – wejście do kina „Splendid”
• Vabank (1981) w reż. Juliusza Machulskiego
• film (i serial) Komediantka (1986, 1987) w reż. Jerzego Sztwiertni
• Porno (1989) w reż. Marka Koterskiego – sprzed gmachu YMCA Aga (Iwona Katarzyna Pawlak) zabiera taksówką Michała (Zbigniew Rola)
• Inland Empire (2006) w reż. Davida Lyncha
• serial Bodo (2016) w reż. Michała Kwiecińskiego i Michała Rosy.  

SKRYTKA
Aby zalogować znalezienie skrytki:

1. Wyślij mi maila lub wiadomość na profilu z odpowiedzią na jedno pytanie: Ile jest tralek nad bramami budynków, do których zaprowadziły Cię współrzędne?
2. Zrób i załącz do logu jedno zdjęcie siebie, swojego GPS/smartfona albo drewniaka na tle wejścia do budynku po drugiej stronie ulicy (numer 7/9).

Znalezienie możesz zalogować od razu po wysłaniu odpowiedzi.

UWAGA: logi bez załączonego zdjęcia oraz bez poprawnej odpowiedzi będą usuwane.
 

ENGLISH DESCRIPTION

ABOUT OWNERS
Ludwik Meyer was born on 16th of May 1841 in Wrocław in a middle-class family (his father was a tailor). After arriving in Łódź in the 1850s, he studied in high school and did apprenticeships in department stores and industrial enterprises. In 1865 he started working at the Edward Hentschl factory at Piotrkowska 72 as administrator (manager). There he met Juliusz Kunitzer (the weaver's son).

Meyer and Kunitzer eventually took over the management of the Hentschl's company. In 1869 Ludwik Meyer married the daughter of the company owner - Matilda Hentschl, and a few months later Juliusz Kunitzer married Meyer's sister - Agnes (Agnieszka). In 1875 Meyer and Kunitzer became the owners of the company of their former principal and a new factory settlement in Widzew (dyeing and drying room). In 1879 there was an exchange of shares in enterprises, as a result of which Ludwik Meyer took over the factory at Piotrkowska 72, and Juliusz Kunitzer a plant on Widzew.

The inability to expand the rapidly growing enterprise on the plot at 72 Piotrkowska Street at the corner of Krótka (currently Traugutta Street) meant that at the end of the 70s he moved his plant. The new factory was erected in a forest settlement called "Mania", west of Łódź (currently Konstantynowskie Polesie). The existing factory building was rebuilt in 1888 into the "Grand" hotel.

Meyer was the commander of the Łódź Volunteer Fire Brigade and a co-founder and president for many year of the Łódź branch of the Russian Red Cross. From 1880 he was a city councilor. In 1901, Meyer withdrew from industrial activity and settled on the Brus estate - located west of Łódź, a short distance from the "Mania" factory. He founded a brickyard and a lime kiln on the property. The wooden Meyer villa has survived to this day.

In 1884 he was awarded the Order of Saint Stanislaus II for zeal shown in the construction of the church of St. Alexander Nevsky in Lodz, and in October 1888, as a curator of municipal elementary schools, he was awarded the Order of Saint Anna, 2nd class.

With Matilda he had a daughter Zofia Meyer, the wife of one of the most important manufacturers in Łódź - Alfred Biedermann senior. Zofia died during the delivery of their second son in 1895.

He died on 22md of January 1911 at the estate in Brus and rests with his wife in the family quarters at the Evangelical cemetery on Ogrodowa Street in Łódź. His daughter Zofia was first buried there.

 

ABOUT THE PASSAGE
Moniuszki Street is very short (only 300m and 11 numbers), but it is very rich in architectural pearls which were owned by one man - Ludwik Meyer. In the 1880s, Meyer purchased a plot of land from the city street located between Piotrkowska Street to Sienkiewicza Street (formerly Dzika). He began to build magnificent villas on it, the designs of which are attributed to Hilary Majewski, but probably the designer was Juliusz Jung. The street itself, Meyer's Passage, has become a private one, blocked by barriers.

Meyer hoped that the capital of the governorate would be moved from Piotrków Trybunalski to Łódź and decided to build houses that would become the seat of the tsarist authorities. He obtained permission of the municipality to mark the street in May 1885. However, there was no move and the investor stayed with a private passage, empty buildings and large debts in banks. To get out of the crisis, he began renting villas in the Łódź elite, including Henryk Elzenberg (lawyer, founder of newspaper Dziennik Łódzki), and Zygmunt Jarociński (Łódź manufacturer).

Meyer was modern for his time. While building his passage, he equipped it with gas, water supply and electricity.

He placed his "small power plant" in the basement of the house at no. 3. From 1887, the passage was the first street with electric lighting. Each house and garden was illuminated with electric light. The road was paved with wooden cobblestones (on which the carriage wheels made less noise than on stone pavement), and the pavements - with sandstone slabs.

In 1905 or 1906, Meyer's passage came under the management of the city (the owner transferred it free of charge) and became a public street. In 1937 the street was connected to the municipal sewage network, in the same year the road surface was changed to asphalt. In the years 1948–1975 on the ground floor of the tenement house at no. 2 was a private cafe "Honoratka" - a meeting place for the bohemia in Łódź (mainly filmmakers and students of the National Film School).
 

Moniuszki 4 - residential villa of Ludwik Meyer

Built in 1885. It was the first building built for Meyer in which Ludwik lived until 1901. In 1903, the owner of the building was Bank Wołżańsko Kamski, and from 1936, Łódź Co-operative Discount Bank.

The villa was built on the plan of the letter L, with a small inner courtyard to which a passage hall leads from the south. The building was richly decorated in the neo-renaissance style. The villa was surrounded by a magnificent garden, in the place of which the building of the Polish YMCA was built in the 1930s.

Moniuszki 5 - willa Trianon

Built in 1887 in the neo-renaissance style. Over the years, the villa changed owners. In 1903 it belonged to Szymon and Guta Zakheim, who created a photo studio there. Then in the 1930s an association of Łódź journalists was located there. In 1938, the building returned to the heirs of Zakheim. The 1950s the villawas a seat for a Mother and Child Clinic.

Bronisław Wilkoszewski, known as "Łódź Canaletto", had his studio in "Trianon".

Moniuszki 6/8 - Chamber of Crafts

Built in 1887. They are de facto two villas connected by a connector, with an internal courtyard and garden surroundings. They are identical to buildings under number 7/9.

In 1903, part number 6 was purchased by Edward Herbst, in 1904 by Stanisław Jarociński. In 1920, reconstruction took place after the fire. The neo-Renaissance villa at number 8 was bought in 1908 by the Azov-Donsk Commercial Bank, and in 1937 by the Chamber of Crafts in Łódź.

Moniuszki 7/9 - historical villa of Ludwik Meyer

Built in 1887. This double villa is a mirror image of the buildings at 6/8 numbers.

In the years 1888–1892 the editorial office of Dziennik Łódzki was located here. Dwojna and Hilary Littauer purchased the part under number 7 in 1903, and in 1911 it was bought by Sara and Leonard Landsberg. In 1948, together with no. 9, it was sold to the Łódź National Council and was used as an anti-tuberculosis outpatient clinic and the Health Department.

Part in no. 9 in 1903 was purchased by Ruchla and Józef Friedman, and in 1914 by Mojżesz Hirszberg.

Moniuszki 10 - Ludwik Meyer's tenement house

Erected in 1886, probably according to the plans of the architect Hilary Majewski. It was meant to house the headquarters of the Main Post Office and housing for its employees. The post and telegraph facility were operating in the building from 1st of July 1886. Due to the non-functionality of the building the post was moved in 1903 to a new facility built at the intersection of Tuwima and Kilińskiego Streets.

In 1908 the tenement house was bought by the industrialist Salomon Danziger. Two years later, the owner rebuilt the building, also changing its architectural style. After these "treatments" the bulilding was to serve as a tenement house. In subsequent years, another floor was added. Before 1914 the Trade and Industrial Association for Mutual Credit and the Association of Łódź Narrow Gauge Electric Commuter Railways had their headquarters in the building. In the interwar period, Stanisław Förster's company operated in the outbuilding of the tenement house. In the front building was Spółdzielczy Bank Kapitałowy in Łódź and the insurance agency of M. Marber.

THE PASSAGE NOWADAYS
In 2014, the city authorities decided to revitalize the street, transforming it into a so-called urban courtyard and to adapt villa "Trianon" at number 5 and the adjacent building at number 3 for the needs of "Mediateka" - a multimedia center connected to the library (multiteka). At least partial lining of the street with wooden cobblestones is also considered, as was the case in the nineteenth century. It is also planned to connect Moniuszki with Tuwima Street by breaking through the quarter of the street between the villa "Trianon" and the villa at number 7/9. Revitalization is ongoing.

In 2015, the street was declared a monument of history, and the street's urban complex is entered in the register of monuments.

Moniuszki 4 - residential villa of Ludwik Meyer

In 1978 it was handed over to United Entertainment Enterprises and in 1980 to the Post and Telecommunications Office. In 1990 it was purchased by Poczta Polska. In the years 1991–1996 it underwent renovation and adaptation of the interior.

Moniuszki 5 - willa Trianon

In the 1950s it housed the Outpatient Clinic of Mother and Child.
SInce 2022 the building houses Mediateka Memo - a very modern library. The facility includes, among others: a sound recording and editing studio, a gaming room with a racing and flight simulator, and a room with LEGO bricks.

During the restoration two balconies on the side projections and a portico with four columns topped with a balustrade were restored..

Moniuszki 6/8 - Chamber of Crafts

It housed the headquarters of Bank Spółdzielczy Rzemiosła, the Craft Chamber in Łódź and the pub "Z innej beczki" (formerly "Rolling Stone"); in the vicinity of the villa at number 8 there is a monument-bust of Jan Kiliński, unveiled in 1984, by master Mieczysław Janicki from the Arkady Workshop of Stucco Works. From 1937 to 2017, the owner of both properties was the Chamber of Crafts in Łódź.

In 2018, the villa was bought by Jacek Ciepłucha, president of Quantum (who owns Schreer's Villa) and the villa is currently undergoing renovation. He announces that the renovated residence will include offices, apartments and a restaurant. The renovation works are expected to last until the end of 2023 and will cost over PLN 10 million.

Moniuszki 7/9 - historical villa of Ludwik Meyer

In the years 2010-2011 the villa underwent a general renovation and its interiors are housing the Voivodship Labor Office.

On the wall of the villa there is a plaque unveiled in May 1962. It commemorates Jadwiga Szustrowa, MD distinguished in the fight against tuberculosis in Łódź. who lived here in 1949–1961.

Moniuszki 10 - Ludwik Meyer's tenement house

In the years 1946-1956 the building housed the Military District Court in Łódź. Most of the hearings held at the building at that time ended in death sentences or imprisonment for many years. There is a commemorative plaque, located on the building from the side of Moniuszko Street.
 

IN MOVIES
Stanisław Moniuszki Street has served as a film location many times. One can see the street, among others, in the following films and television series: 

• Kalosze szczęścia (1958) by Antoni Bohdziewicz – Honoratka "played" Hansen's Munich funeral parlor
• Zezowate szczęście (Bad Luck) (1960) by Andrzej Munk – the street appears in Jan Piszczyk dream
• Ich dzień powszedni (1963) by Aleksander Ściboa-Rylski
• series Stawka większa niż życie ((More Than Life at Stake) (1967) – episode 5 Ostatnia szansa by Andrzej Konic – scenes in the "Honoratka" cafe, in the movie named "Café Mocca"
• film and series Ziemia obiecana (The Promised Land) (1974, 1975) by Andrzej Wajda – scene of the passage of a funeral procession after the death of Herman Buchholz (for the time of filimg a fragment of the street was paved with paving stones, hiding the modern asphalt surface under it
• Aktorzy prowincjonalni (Provincial Actors) (1978) by Agnieszka Holland – YMCA building (during the filming it was called the Youth Palace of Julian Tuwim) "played" the role of a provincial theater
• series Kariera Nikodema Dyzmy (The Career of Nicodemus Dyzma), (1980) by Jan Rybkowski and Marek Nowicki – there was Nikodem Dyzma's apartment next to the street, next to the "Honoratka" cafe - the entrance to the Food Bank where he worked, and at number 1 - the entrance to the "Splendid" cinema
• Vabank (Vabank) (1981) by Juliusz Machulski
• film (and series) Komediantka (1986, 1987) by Jerzy Sztwiertnia
• Porno (1989) by Marek Koterski – in front of the YMCA building, Aga (Iwona Katarzyna Pawlak) picks up Michał (Zbigniew Rola) by taxi
• Inland Empire (2006) by David Lynch
• series Bodo (2016) by Michał Kwieciński and Michał Rosa.

CACHE
To log this cache:

1. Send me an e-mail or message via the profile with an answer to one question: What is the number of the balusters above the gates of the buildings to which the coordinates has led you?
2. Take and attach to the log a photo of yourself, your GPS/smartphone or wooden geocion at the entrance to the building on the opposite side of the street (number 7/9).

You can log in immediately after sending the reply.

NOTE: the logs without image attached and without the correct answer will be deleted.
 

Virtual Rewards 2.0 - 2019/2020

This Virtual Cache is part of a limited release of Virtuals created between June 4, 2019 and December 31, 2020. Only 4,000 cache owners were given the opportunity to hide a Virtual Cache. Learn more about Virtual Rewards 2.0 on the Geocaching Blog.