Odlany z żeliwa przez fabrykę Ogariowa w Petersburgu, na życzenie cara Aleksandra II. Miał upamiętniać huczne polowanie w Puszczy Białowieskiej z 1860 roku, kiedy to z ręki samego cara padło m.in. 10 żubrów. Dla upamiętnienia swego wyczynu car polecił wznieść w tym miejscu naturalnej wielkości posąg żubra. Przez 53 lata posąg stał w Puszczy Białowieskiej. Podczas I wojny światowej wojska rosyjskie zabrały pomnik do Moskwy, skąd po wojnie polsko-bolszewickiej na wniosek rządu polskiego wrócił na ziemie polskie i stanął na dziedzińcu Zamku Królewskiego w Warszawie. W końcu, w 1935 r., ustawiono go w Spale (na życzenie prezydenta Mościckiego, który chciał w ten sposób upiększyć swoją letnią rezydencję). II wojnę światową żubr przetrwał nienaruszony, chociaż jak głosi miejscowe podanie Niemcy próbowali go wywieźć do Berlina, jednak jego gabaryty były zbyt dużym problemem. Od czasu gdy spiżowy posąg trafił do Spały stał się symbolem i nieformalnym herbem tej miejscowości.
Info: www.kultura.lodz.pl