Stanisław Grzesiuk (urodzony 6.05.1918, zmarł 21.01.1963) - polski pisarz, z zawodu elektromechanik. Autor autobiograficznej trylogii: „Boso, ale w ostrogach”, „Pięć lat kacetu” i „Na marginesie życia”. Popularyzator przedwojennego folkloru czerniakowskiego. Dzieciństwo i młodość spędził na warszawskim Czerniakowie, jednej z najbiedniejszych części przedwojennej stolicy. W gwarze czerniakowskiej ta część miasta była określana jako „Dół”. Zasady wyznaczała tu ferajna drobnych cwaniaczków, okolicznych chuliganów i rozmaitych niebieskich ptaków, będących nieustannie na bakier z prawem.
Od roku 1920 do 1940 rodzina Grzesiuków mieszkała w kamienicy przy ulicy Tatrzańskiej (spalonej przez Niemców podczas powstania warszawskiego w 1944 roku). Grzesiuk wychowywał się w trudnych warunkach. Pracował w fabryce i jednocześnie uczył się wieczorowo, zdobywając zawód elektromechanika. W pierwszych dniach września 1939 roku wraz z grupą kolegów opuścił Warszawę, chcąc dołączyć do oddziałów Wojska Polskiego. Do domu powrócił po kapitulacji miasta. Zrezygnował z pracy w fabryce przejętej przez Niemców, żył z szabru i handlu łupami z włamań do zakładów zarządzanych przez okupanta. Zaangażował się w walkę z wrogiem w nowo powstałych polskich podziemnych siłach zbrojnych. Aresztowany podczas łapanki trafił na roboty przymusowe do Niemiec. Stamtąd, za pobicie niemieckiego bauera i ucieczkę z jego gospodarstwa został zesłany do obozu koncentracyjnego w Dachau. Po kilku miesiącach przeniesiony do Mauthausen, następnie trafił do obozu w Gusen, gdzie doczekał wyzwolenia. Po wojnie wrócił do Warszawy. Za namową znajomych opisał swoje barwne przeżycia w książce „Pięć lat kacetu”. Następnie wydał dwie kolejne powieści. Chcąc urozmaicić spotkania autorskie, zaczął śpiewać piosenki i wtedy właśnie narodził się Grzesiuk – warszawski bard. Zmarł w 1962 roku na gruźlicę. W 2016 roku na Czerniakowie powstał mural poświęcony Stanisławowi Grzesiukowi „Stąd jestem” autorstwa Dawida Glek.
źródło: culture.pl
Uwaga! Strzeż się mugoli!