Zamek w Barwałdzie położony jest na niższym szczycie góry Żar (527 m), nazywanej również Górą Włodkową lub Zamczyskiem, strzegł w XIV wieku wschodnich granic Księstwa Oświęcimskigo, którego władcy byli lennikami Czech. Po przeciwnej stronie granicy, w ziemi krakowskiej, należącej do królów Polski, stał zamek w Lanckoronie.
Najprawdopodobniej został zbudowany przez księcia oświęcimskiego Jana I Scholastyka. W źródłach pisanych zamek pierwszy raz pojawia się w roku 1440. Początkowo mieli tu swoją rezydencję Skrzyńscy, lennicy książąt oświęcimskich, trudniący się rozbojem jako tzw. rycerze rabusie.
W XV wieku zamek w Barwałdzie przeszedł w ręce Komorowskich, a w drugiej połowie lat 70. XV wieku roku warownia została zniszczona w wyniku akcji wojsk króla Kazimierza Jagiellończyka skierowanej przeciwko Komorowskim, ponieważ sprzyjali oni królowi Węgier, który sprzymierzył się z zakonem krzyzackim przeciwko Polsce, więc zamek stanowił zagrożenie dla Rzeczypospolitej. Po 7 tygodniach walki zamek w Barwałdzie poddał się oblegającym, po czym Kazimierz Jagiellończyk kazał go zburzyć i zrównać z ziemią.
Zamek w Barwałdzie zbudowano na płaskim szczycie góry na planie wydłużonego owalu o wymiarach 50 metrów na 20 metrów. Warownię otaczał pojedynczy wał ziemny i sucha fosa o głębokości do 10 m, od strony północnej istniał dodatkowy rów obronny. Obecnie na wierzchołku góry Żar zachowały się pozostałości wału ziemnego o wysokości 6 m i fosy oraz resztki fundamentów murów, szczególnie przy wewnętrznej krawędzi majdanu.
Dojście szlakiem zielonym od Sanktuarium w Kalwarii (45 minut) lub tym samym szlakiem od Bugaja Zakrzowskiego (waypoint Parking2, 15 minut)
Skrytka wielkości Small na kordach, w środku certyfikaty dla 3 pierwszych znalazców, ołówek i parę rzeczy na wymianę.