Pawlikowice 1914
Województwo łódzkie, powiat pabianicki, gmina Pabianice, 95-200 Pawlikowice.
Położony na południe od wsi cmentarz wojenny powszechnie wiązany z Pawlikowicami, w rzeczywistość leży już na gruntach wsi Ślądkowice (gmina Dłutów). Granica między tymi wsiami biegnie tu środkiem drogi, przy której leży nekropolia.
W przedniej części cmentarza stoi współczesny obelisk z napisem „Tu spoczywają żołnierze armii niemieckiej i rosyjskiej polegli w I wojnie światowej w latach 1914-18”. Za pomnikiem jest duży cmentarz, z dziś słabo czytelnym układem alejek i mogił ziemnych. Po bokach granice nekropolii i lokalizację mogił wyznaczają drewniane krzyże. W tylnej części cmentarza znajduje się kilkanaście betonowych steli, upamiętniających wyłącznie nieznanych żołnierzy rosyjskich. Napisy na nich wskazują jedynie liczbę poległych Rosjan, rok 1914, a tylko w dwóch wypadkach przynależność do konkretnej jednostki. Zachowało się też kilkadziesiąt nagrobków pulpitowych, ale umieszczone tu nazwiska są już dziś w zdecydowanej większości nieczytelne lub są to nagrobki anonimowe. W tylnej części odnaleźć można pomnik Alfreda Mainza - podoficera pochodzenia żydowskiego z nieczytelną już dziś inskrypcją w języku hebrajskim, oraz zdewastowany nagrobek oficera Franciszka Hartmana.
Szczątkowe dane z 1924 roku wskazują, że pierwotnie, jeszcze w trakcie wojny pochowano tu 397 żołnierzy obu walczących stron. W latach 30 XX wieku liczba pochówków się zwiększyła. W ramach akcji komasacji cmentarzy wojennych przeniesiono tu bowiem szczątki żołnierzy z innych cmentarzy i mogił ekshumowanych w tym czasie, w tym na pewno ze zlikwidowanego wówczas cmentarza w Tereninie, a prawdopodobnie również z innych miejscowość w okolicy. m. in. Róży, Ldzania czy .Mogilna.
Z powodu braku zachowanej dokumentacji, czy nawet wiarygodnych przekazów, podawane są rozbieżne wersje mówiące łącznie o pięciuset, a czasem nawet o tysiącu żołnierzy pochowanych w tym miejscu - począwszy od grudnia 1914 roku. Znamy dziś nazwiska niespełna 40 z nich.
Na pewno pochowanych tu żołnierzy walczących w składzie takich jednostek niemieckich jak 9 pułk grenadierów (GREN R9), 2 pułk artylerii polowej (FELDA R2). 9 i 223 rezerwowy pułk piechoty (RES. j. R9 i R223) 4 zapasowy pułk Landwery (LW Ers. Reg.4). Spoczywają tu także żołnierzy 28 pułku piechoty armii rosyjskiej.
O keszu:
Podane koordynaty zaprowadzą Cię do tablicy informacyjnej przystanku nr 4, trasy południowej, szlaku turystycznego "Historia blisko Ciebie - Gmina Pabiance". 650 m dalej znajduje się cmentarz.
Aby otrzymać koordynaty ukrycia kesza musisz rozwiązać Quiz historyczny, do którego zaprowadzi Cię poniższy link. Również zeskanowanie kodu QR zaprowadzi cię do Quizu.
Quiz nie wymaga wielkiej wiedzy historycznej - działa na zasadzie: "przeciągnij i upuść"
Link: https://learningapps.org/watch?v=p9qrieo6n21
Uważaj na maskowanie kesza - nie szarp go! Pociągnij do góry. Potem odłóż dokładnie tak jak był - dbaj jak o własny albo lepiej.
Quiz został zrobiony na podstawie informacji zawartych w 2gim numerze czasopisma "Bitewnik Łódzki 1914" z grudnia 2010 (jest to czasopismo Archiwum Państwowego w Łodzi, całkowicie poświecone I wojnie światowej i Bitwie Łódzkiej).
Miłej zabawy :)
Poniżej tekst Michała Jagiełło zaczerpnięty z www.ziemialodzka.pl
„Na początku XX wieku Polska była częścią imperium rosyjskiego. Łódź należała do guberni piotrkowskiej. Od granicy z Niemcami dzieliło ją kilkadziesiąt kilometrów. Po wybuchu I wojny światowej miasto i jego okolice stały się miejscem krwawej bitwy, znanej jako „operacja łódzka”. Bitwa toczyła się od 11 listopada do 6 grudnia 1914 r. Na froncie od Torunia do Częstochowy walczyło ok. miliona żołnierzy. W armiach obu mocarstw praktycznie na terenie całego województwa łódzkiego od Łowicza, Strykowa i Łęczycy po Bełchatów i Piotrków ginęli Rosjanie, Niemcy, Austriacy, Polacy, Litwini, Czesi, Ukraińcy, Łotysze i Tatarzy. Niemcy próbowali okrążyć pod Łodzią 2 i 5 armię rosyjską. Okrążenie nie udało się. Rosjanie bohatersko odparli atak i sami otoczyli nieprzyjaciela. Dowodzone przez gen. Litzmanna [dominko: tego, na cześć którego podczas II wojny światowej Łódź przemianowana została na Litzmannstadt] dywizje niemieckie cudem przedarły się do swoich sił głównych przez Brzeziny. Rosjanie ponieśli jednak tak wielkie straty, że po bitwie wycofali się na linię rzeki Rawki k. Skierniewic. W „operacji łódzkiej” brały udział najsławniejsze, historyczne pułki gwardii rosyjskiej, utworzone jeszcze w czasach Piotra I. Walczyły dywizje syberyjskie z Chabarowska, Krasnojarska, Omska i Irkucka.
Pod Łodzią Rosjanie po raz pierwszy użyli samochodów pancernych. Za atak na Brzeziny order św. Jerzego otrzymał przyszły marszałek Związku Radzieckiego, legendarny Siemion Budionny. [...] „Operacja łódzka” była najkrwawszą bitwą manewrową I wojny światowej. Statystycznie każdego dnia ginęło w niej więcej ludzi niż w powszechnie znanej bitwie pod Verdun we Francji. Po obu stronach poległo ok. 200 tysięcy żołnierzy, w tym 120 tys. Rosjan. Sybiracy ginęli 10 tysięcy kilometrów od rodzinnej ziemi. Polegli żołnierze spoczywają na prawie 300 cmentarzach wojennych. Chowano ich tam, gdzie walczyli - w lasach, na wzgórzach. Dawni wrogowie leżą razem. W Wiączyniu spoczywa 12 tysięcy Rosjan i Niemców. W Witkowicach i w Gadce Starej po 9 tysięcy. Przez wiele lat nikt nie pamiętał o poległych.”
Bitwa łódzka - Mapa zbiorcza 30 listopada 1914r. - 6 grudnia 1914r.
