PL
Osadnicy olęderscy trudnili się przede wszystkim rolnictwem. Jego podstawę stanowiła przede wszystkim uprawa zbóż (jęczmienia, owsa i pszenicy), ziemniaków i buraka cukrowego oraz hodowla bydła rasowego i koni. Jeden gospodarz zwykle miał w swojej obórce od pięciu do piętnastu krów, co pozwalało mu z ich mleka produkować tradycyjne holenderskie sery, np. goudę. Na tzw. własne potrzeby hodowano także trzodę chlewną oraz kury i gęsi. Koloniści, w miejscach do tego odpowiednich, sadzili wiklinę, która stała się budulcem okalających ich gospodarstwa płotów, ale także służyła do wyplatania sprzedawanych później na targach koszy. Olędrów nazwać też można specjalistami sadownictwa – hodowali oni niespotykane dotąd w Polsce odmiany jabłek, śliwek i gruszek.
Maria Macieszyna, płocka kronikarka i miłośniczka pieszej turystyki, pisała w swych wspomnieniach, że w dwudziestoleciu międzywojennym „na jednej z kęp na Wiśle pod Borowiczkami założyli Niemcy suszarnię owoców i warzyw, skupują po wysokich cenach wszystko z okolic, suszą i wywożą”. Z pewnością chodziło jej o Kępę Ośnicką, to na niej bowiem można dziś spotkać okazy roślin nietypowe dla tej szerokości geograficznej, które świadczą o zamiłowaniu jej dawnych mieszkańców do ogrodnictwa.
EN
The Olender settlers worked mainly in agriculture. Its basis was mostly the cultivation of cereals (barley, oats and wheat), potatoes and sugar beet, as well as breeding of purebred cattle and horses. One farmer usually had five to fifteen cows in his barn, which allowed him to use their milk to produce traditional Dutch cheeses such as Gouda. Pigs, chickens and geese were also raised for the homestead needs. Where conditions allowed, the colonists planted wicker, which became the building material of the fences surrounding their farms, but was also used to weave baskets, which were later sold at the fair. The Olenders can also be called horticulture specialists - they grew varieties of apples, plums and pears that were earlier unknown in Poland.
Maria Macieszyna, Płock historian and hiking enthusiast, wrote in her memoirs that in the interwar period, "Germans set up a drying room for fruit and vegetables in one of the clumps on the Vistula near Borowiczki, they buy everything from the area at high prices, dry it and take it away". She certainly meant Kępa Ośnicka, because it is here that today you can find plant specimens, unusual for this latitude, which testify to the love its former inhabitants had for gardening.
----------
Zadanie publiczne pn. "Geo-szlak Doliny Środkowej Wisły" dofinansowane ze środków budżetu Województwa Mazowieckiego