Deze maand is het 20 jaar geleden dat de geocachegemeenschap hoorde over Project A.P.E., een actie die gesponsord werd door 20th Century Fox om de interesse op te wekken voor hun kaskraker van die zomer, Planet of the Apes. Het publiek voor die actie: geocachers.

Geocaching was op dat moment amper een jaar oud en werd net een beetje bekender. Het achtergrondverhaal van de actie, dat eigenlijk niets te maken had met de film, was dat er een groep rebellen was die over de hele wereld artefacten (geocaches) plaatste om een Alternate Primate Evolution (alternatieve evolutie van primaten) te onthullen.

In de loop van een aantal weken in 2001 kwam er een serie van 14 A.P.E.-geocaches online in de Verenigde Staten, Brazilië, Japan, Australië en het Verenigd Koninkrijk. Plaatselijke geocachers hielpen bij het plaatsen van de caches. Een serie van aanwijzingen over iedere cachelocatie werden gepubliceerd op een Project A.P.E. website, totdat de werkelijke coördinaten werden onthuld. Dan ontstond er een race richting de cache, die gevuld was met rekwisieten van Planet of the Apes en hebbedingetjes. Eén cache bevatte zelfs kaartjes voor de première van de film in New York.

De meeste A.P.E.-caches hielden het een paar weken tot een paar jaar vol, voordat ze gearchiveerd werden. Vandaag de dag zijn er nog maar twee actief: Mission 4: Southern Bowl in Brazilië en Mission 9: Tunnel of Light in de staat Washington. (Lees hier meer over de herontdekking van Mission 9 in 2017).

Terwijl veel geocache-acties gekomen en weer gegaan zijn, heeft Project A.P.E. een eigen hoofdstuk in de folklore van het spel. Dit komt voornamelijk door het icoon wat aan de A.P.E.-caches verbonden is. Voor veel geocachers staat het vinden van een A.P.E.-cache in Brazilië of de staat Washington nu op de bucketlist!

Mede-oprichter van Geocaching HQ Jeremy Irish was nauw betrokken bij Project A.P.E. en deelde een aantal van zijn herinneringen bij de 20-jarige verjaardag.

Wat weet je nog over hoe 20th Century Fox het idee voor Project A.P.E. bij je pitchte?

Scott Sandborn, een vicepresident van het reclamebureau i-traffic, nam uit het niets contact op via e-mail. Ze vertegenwoordigden 20th Century Fox en hadden het idee om een promotie te doen voor het “uitkomen van een kaskraker van een film”. In die tijd wilden ze graag brainstormen over ideeën als een win-win voor zowel geocaching als een unieke manier om de film onder de aandacht te brengen. Dit was in de begindagen van alternate reality games (spellen in een alternatieve werkelijkheid), rond de tijd dat de The Beast-promotie uitkwam voor de film A.I. Artificial Intelligence.

Kwamen ze bij je met een gedetailleerd plan of heb je iets vanaf de grond opgebouwd?

Het is meer dan 20 jaar geleden, dus ik weet niet meer precies hoe gedetailleerd hun plan was, maar ze kwamen wel met het achtergrondverhaal voor Project A.P.E. De samenwerking ging voornamelijk om het uitvoeren van het project op een manier die niet té gericht was op de promotie en meer een uitbreiding van geocaching was.

Wat waren je doelen voor HQ en geocaching?

Dit was een mogelijkheid om niet alleen reclame te maken voor geocaching, maar ook een leuke activiteit toe te voegen voor degenen die al meededen aan het spel, terwijl het niet te commercieel werd. Het commerciële aspect was het grootste aandachtspunt, omdat we ervoor wilden zorgen dat het spel geen specifieke agenda zou opdringen. De promotie voor Project A.P.E. verwees eigenlijk niet openlijk naar de film Planet of the Apes.

Als je kijkt naar het technische aspect op Geocaching.com, hoe ingewikkeld was het project dan?

Toen ik de eerste cachesoorten maakte, ontwikkelde ik de website eigenlijk niet zo dat het makkelijk was om een nieuwe cachesoort toe te voegen. Het was als het uit de knoop halen van Kerstlampjes – cachesoorten zijn een belangrijk onderdeel van het spel en alles is daarmee verbonden.

De verschillende geocachesoorten hebben bijvoorbeeld verschillende logtypes en deze kenmerken sijpelden door naar GPX-bestanden, het formaat dat wordt gebruikt op verschillende handapparaten. Ik wilde niets slopen als mensen deze nieuwe geocachesoorten zouden downloaden, dus ik moest de formaten ombouwen.

Het moeilijkste deel van de promotie was niet technisch van aard maar logistiek – het vinden van geocachers over de hele wereld die toestemming zouden krijgen van landeigenaars en A.P.E.-caches konden verstoppen en het bij hen afleveren van de grote cachecontainers. Gelukkig deed het reclamebureau een groot deel van het zware werk, toen we eenmaal bepaald hadden wie de caches zouden plaatsen.

Hoe werd bepaald waar de caches geplaatst zouden worden en wie zou helpen met het verstoppen?

Fox koos de regio’s en ik doorzocht de geocachedatabase om de meest actieve geocachers in die regio’s te vinden, op aantal vondsten. Ik nam persoonlijk contact op met de cachers om te vragen of interesse hadden om mee te doen. Als ze ja zeiden, bracht ik ze in contact met het bureau voor de verzending van de containers met de rekwisieten en de hebbedingetjes.

Voor de regio Seattle was het makkelijk. Jon Stanley (Moun10Bike) en ik plaatsten de A.P.E.-cache samen langs het Iron Horse-pad, één van mijn favoriete wandeltochten, met hulp van de boswachter. We reden daadwerkelijk door de oude treintunnel om de cache te plaatsen.

Vandaag de dag zijn de A.P.E.-caches voor veel spelers echte doelcaches. Is dat iets wat je in 2001 had kunnen voorzien?

Om eerlijk te zijn had ik niet verwacht dat de promotie het uit zou houden tot voorbij het uitbrengen van de film. Omdat niemand er last van had, besloten we de caches op de website te laten staan. De unieke cachesoort trok zeker mensen richting de caches.

Het werd al snel duidelijk dat we wat regels op moesten stellen, als we ze op de site wilden laten staan. Iedere A.P.E.-cache moet bijvoorbeeld de originele container zijn en op dezelfde plek blijven liggen om een A.P.E.-cache te zijn. Ik wist dat op een gegeven moment, om verschillende redenen, iedere geocache uiteindelijk gearchiveerd zou worden. Ik ben erg onder de indruk dat er twee nog steeds beschikbaar zijn.

Wat dacht je over de herontdekking van de Mission 9 A.P.E.-cache een paar jaar geleden?

Het was erg opwindend om te horen! Vanwege het formaat en gewicht van de container had ik altijd al mijn twijfels of iemand dat ding daadwerkelijk door de bijna vijf kilometer lange treintunnel zou willen sjouwen en ik ben blij dat geocachers de moeite hebben genomen om hem op te sporen.

Ik herinner me dat er op HQ heel wat gediscussieerd is over hoe we deze geocache weer in het spel konden brengen met respect voor de oorspronkelijke regels en de geest van het spel. Het is grappig hoe de A.P.E.-caches een heel eigen leven zijn gaan leiden voorbij de film. Dit is één van mijn favoriete dingen in deze hobby.

Heb jij geprobeerd Project A.P.E.-caches te vinden in 2001? Heb je de actieve A.P.E.-caches in Brazilië of de staat Washington bezocht (of hoop je ze nog te bezoeken)? Deel je verhalen in de reacties!